Abhazya Hepimizin Ortak Vatanıdır.
Abhazya’nın tarihi, kültürel ve doğal zenginliklerini tanımaya devam ederken, aynı zamanda önemli bir dil ve kimlik pratiğini de yaşadılar. Öğrencilerimiz yıl boyunca öğrendikleri Abazaca sayesinde çevredeki yazıları okuyabiliyor, soydaşlarımız ile konuşarak pratik yapma imkânı da buluyorlardı. Bu sayede hem dil becerilerini geliştiriyor hem de kültürel bağlarını pekiştirdiler.
Abhazya Hepimizin Ortak Vatanıdır.
Abhazlar, Abhazya içinde veya dışında, nerede yaşıyor olurlarsa olsunlar, bir Abhaz olarak varlıklarını sürdürebilmeleri için, atalarının ezelden beri devletlerini kurup yücelttikleri topraklarla bağlarını koparmamak zorundadırlar.
Atalarımızın binlerce yıldır korudukları ve geliştirdikleri her şey bu gün bizlere emanettir. Bu emanetin gelecek kuşaklara aktarılabileceği yegane yer hiç şüphesiz Abhazya Devleti’dir. Başka bir yer değil... Bu konuda en başta gelen önceliğimiz anadilimiz olmalıdır. Dilini kaybeden ne yazık ki her şeyini kaybeder. Türkiye’de olsunlar, Abhazya da olsunlar, toplumumuzun büyükleri buna kafa yormalılar.
Yurtdışından soydaşlarımız anavatanlarına dönerlerken herhangi bir engelle karşılaşmamalılar. Bir Abhaz olarak, onların geleceği ata topraklarındadır, buradadır!
... Sınırlar,
... Sınırlar, Allah’ın izniyle zamanla sınırlar da açılacak.
...Topraklarımız boş, konut sıkıntımız yok, bildiğiniz gibi zahmetsiz rahmet olmuyor. Vatana geri dönen kardeşlerim de biraz zahmet çekmeyi göze almalılar. Biz de elimizden geldiğince kendilerine destek olduğumuzda her şey daha kolay olacak. Abhazya hepimizin ortak vatanıdır ve bu unutulmamalıdır!
Ben Türkiye’ye gittim ve soydaşlarımız arasında bulundum. Oradaki kardeşlerimizin anavatanlarıyla ilgili duygularını gayet iyi biliyorum. Vatanımız için ne yapabiliriz diye kıvrandıklarını da biliyorum. Abhazlıklarını bu günlere kadar koruyarak getirdiklerini de...
Savaş döneminde oradan gönderilen yardımları unutmak mümkün mü? Anavatanları için cepheye koşan gençlerimizi unutmak mümkün mü? Ya şehitlerimizi?... O canlara kurban olurum! O halde bunca insanımızın canını feda ettiği topraklarımızı öz evlatlarından yoksun bırakmak olur şey mi?
Şimdi yapmamız gereken şey, hep birlikte koruduğumuz vatan topraklarında, hepimizi koruyacak olan, Dünya toplumları için de yararlı ve örnek olabilecek, örfümüzü, adetimizi, dilimizi ve kültürümüzü, kısacası Abhazlığımızı yaşayabileceğimiz devletimizi yeniden oluşturmaktır.
Abazamyüa Gazetesi (1994 sayı-4). Vladislav Ardzınba ile yapılan röportajdan alıntı
Abhazya Cumhuriyeti Kurucu Devlet Başkanı Sayın Vladislav Ardzınba keşke bu günleri görseydi.
Düzce Üniversitesi Fen - Edebiyat Fakültesi Abaza Dili ve Edebiyatı bölümü 2.yılını tamamladı.
Öğrencileri aileleri ile birlikte Abhazya’ya giderek devlet başkanından, üniversiteye, Abhaz Televizyonundan merkez bankası yetkililerine kadar bir dizi görüşme gerçekleşirdiler.
Düzce Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Abaza Dili ve Edebiyatı Bölümü öğrencileri olarak, meşakkatli ama bir o kadar da keyifli geçen yoğun bir eğitim yılının yorgunluğunu, Atavatan Abhazya’nın cennet misali güzellikleri arasında geçirdiler.
Aileleri ile birlikte, Abhazya Devlet Geri Dönüş Komitesi'nin daveti ve organizasyonu ile gittikleri Ata topraklarında, Novi Afon, Ritsa Gölü gibi doğa harikası yerleri gezme fırsatı buldular.
Abhazya’nın tarihi, kültürel ve doğal zenginliklerini tanımaya devam ederken, aynı zamanda önemli bir dil ve kimlik pratiğini de yaşadılar. Öğrencilerimiz yıl boyunca öğrendikleri Abazaca sayesinde çevredeki yazıları okuyabiliyor, soydaşlarımız ile konuşarak pratik yapma imkânı da buluyorlardı. Bu sayede hem dil becerilerini geliştiriyor hem de kültürel bağlarını pekiştirdiler.
Abazaca'yı yaşatmak ve gelecek nesillere aktarmak amacıyla açılan bu bölümün ilk öğrencileri olarak, taşıdıkları tarihi sorumluluğun bilincinde olan öğrencilerimiz. Dilimize, kültürümüze ve kimliğimize sahip çıkma yolunda atılan bu adımın bir parçası olmaktan gururluydular.
Atavatanda bulunan öğrencilerimiz Abhazya Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Sayın Badra Gunba’yı da ziyaret etti. Abhaz Dernekleri Federasyonu eski Genel Başkanı Akhusba Atanur Aksoy “ Bu ziyaretlerinde, dilimizin kültürel ve sosyal normlarımızın temel kaynağı olduğunu ifade ederek, bu nedenle en çok önem verdikleri değerlerin başında geldiğini vurgulayarak bu alandaki çalışmaların desteklenmesini son derece kıymetli bulduklarını belirtti.” Ziyarette arkadaşlarımızın el emekleri ile yaptıkları hediyeleri kendisilerine takdim ettiler.
“ Düzce Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Abaza Dili ve Edebiyatı Bölümü öğrencileri olarak, Devlet geri dönüş komitesinin davetlisi olarak Abhazya gezimiz kapsamında en anlamlı ziyaretlerimizden birini Dirmit Gulia’nın evine gerçekleştirdiklerini ” belirten Akhusba Atanur Aksoy
Dilimiz için verdiği büyük mücadeleye tanıklık etmiş bu tarihi mekânda, çalışmalarını yürüttüğü odaları gezerken adeta 100 yıl öncesine giderek o dönemi hayal ettik. Müzenin özverili araştırmacılarıyla tanışmak bizleri ayrıca mutlu etti. Dirmit Gulia’nın yayımladığı "Apsnı" gazetesini, yaptığı çevirileri, şiirlerini, kullandığı eşyaları ve zengin kütüphanesini görme fırsatı bulan öğrencilerimiz. Bugün Gulia hayatta olsaydı, kendi düzenlediği alfabeyi öğrenerek şiirlerini okuyan bu diasporadaki öğrencileri görmekten büyük memnuniyet duyardı.” Dedi.
Düzce Üniversitesi Fen – Edebiyat Fakültesi Abaza Dili ve Edebiyatı bölümü öğrencileri önemli kurumlardan biri de Abhaz Dili Araştırma Enstitüsü’nü de ziyaret etti. 100. kuruluş yıl dönümünü kutlayan enstitüye, Abhazya'nın ilk Devlet Başkanı olan V. Ardzınba da bir dönem başkanlık etmiştir. Abaza halkının etno-kültürel derinliğinin, dilinin korunup geliştirilmesinin ve kuşaktan kuşağa aktarılmasının merkezinde yer alan bu enstitü; aynı zamanda Abaza edebiyatının birçok değerli eserini kaleme alan yazarlarımızın çalışmalarına da ev sahipliği yapmaktadır. Bir dönem okulumuzda da öğretim görevlisi olarak öğrencilerimize ders veren Sayın Doç. Dr. Arda Ashuba'yı da ziyaret eden öğrencilerimiz kendisine teşekkür etme imkanı da buldular.
Düzce Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Abaza Dili ve Edebiyatı Bölümünün açılması için yıllarca çaba sarf etmesine yakınen şahit olduğum Akhusba Atanur Aksoy gelecek için, dilimiz için yatırım önermektedir.
Ve derki.
Dilimiz İçin Geleceğe Yatırım....
Düzce Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Abaza Dili ve Edebiyati Bölümü Derneklerimiz, her yıl lise mezuniyetinin üzerinden en fazla iki yıl geçmiş bir genci seçerek, Abaza Dili ve Edebiyatı bölümünü tercih etmesi halinde 4 yıl boyunca tüm eğitim masraflarını karşılayacak şekilde burs ile desteklemelidir.
Bu gençlere iş adamlarımız mezuniyet sonrası iş garantisi de sunulmalı; böylece tercihleri yalnızca bir fedakârlık değil, aynı zamanda bir gelecek inşası olmalıdır.
Bu sistemle 10 yıl içinde en az 20 akademisyen yetiştirerek dilimizi yaşatabilir, geleceğe taşıyabiliriz.
Hiçbir faaliyetimiz elimizdeki bu imkânın ve bu hedefin önünde olmamalı; çünkü bu, en kıymetli ve kalıcı yatırımımız olacaktır. Der.
Sonuna kadar destekliyorum.
Hay Marca…
Not: öğrencilerin kendi sesinden düşüncelerini öğrenmek için: https://www.youtube.com/watch?v=AFvlMIV6o6U
Özen Sanbay Atsanba
Yazar Hakkında
Özen sanbay atsanba
Aslen Sakarya Çaybaşı Yeniköy doğumluyum. Kimliğimde doğum tarihim 1954 yazıyorsa da babam Kore’de askerlik yaptığı için benim de Kore de asker olmam ihtimali üzerine dedem Asanba Mustafa Sanbay yaşımı küçük yazdırmış.
Çok küçük yaşlarda Sakarya’dan İstanbul’a göç gittik. O yaşta bir çocuk hatırlar mı bilmiyorum ama ben hatırlıyorum. Yataklar simit Adapazarı’ndan İstanbul’a Haydarpaşa’ya göç. Sonra vapur arkasından yine tren ver elini Zeytinburnu. Sakarya’da 150 dönüm arazi, iki katlı sekiz odalı bir evi bırak Zeytınburnun da iki odalı bir gecekonduya. Sebep, Babamın Gislaved (Cızlavet) Lastik Fabrikasında işbaşı yapması. Daha sonra iş değişikliği bu kez de ver elini Üsküdar Tarih 1960. İhtilal olmuş, kardeşim olmuş ben ilkokul 2. sınıftayım. Eğitim hakkımı Üsküdar/Bağlarbaşı Cumhuriyet Lisesinden mezun olarak kullandım. Sonrası yaşam mücadelesi.1976 yılında askerliğimi bitirdiğimde 2 erkek bir kız kardeşim de olmuştu. 1997 yılında emekli oldum. Çalışmaya devam ta 2002 yılına kadar 2 firmada yönetici olarak çalıştım. 1992-97 yılları arasında kendi çapımda hatırı sayılı 3-4 tane inşaat taahhüt işleri gerçekleştirdim. Devlete vergi ödedim, benimle çalışan mesai arkadaşlarımı emekli ettim. Beş Nisan ve 99 depremini yaşadıktan sonra ne sermaye kaldı ne takat.
İstanbul Abhaz Kültür Derneği’nde Rahmetli Aşamba Mümtaz’ın başkanlığı zamanında dernek üyesi oldum. 1980 ihtilalı ile uzun süre kapalı kalan dernek üyeler arasında iletişimi de zora soktu. O tarihe kadar tek kelime bilmediğim Abhaz lisanını öğrenme gayreti içinde bugün rahmet ve saygı ile andığım Aşamba Mümtaz’ın armağan ettiği ANBAN sayesinde öğrenme heveslisi oldum. Rahmetli Mümtaz’ın armağan ettiği ANBAN annemin sıkıyönetim korkusu ile sobada imha etti. Çok üzülmüştüm. 2010 yılında Abhaz Dernekleri Federasyonu kurulunca Abhazya seyahatlerimde birkaç çeşit Anban, sevgili kardeşim Sariya Amıçba ve Oktay Chkotu’nın hazırladığı Abhazca Türkçe Konuşma Klavuzu sahibi oldum.
1992 de iki çocuk babasıydım.1996 yılında Avrasya Feribotu olayı ile Asya ve Avrupa’yı sarsan eylem ulusal kimliğimin yeniden şahlanmasına sebep oldu. 2008’e kadar Abhazya tanındı, tanınacak, İstanbul, Sakarya, Düzce, Ankara koştur koştur.
Abhazya’nın tanınması öncesi ve sonrası Abhaz Yapılanması koşturmacısı. Ver elini Türkiye. Ankara, Bolu, İnegöl, İstanbul, Düzce bir araya geldi Abhaz Dernekleri Federasyonu (Abhaz-Fed) Bu da yetmezdi. Bilecik, Bursa, Darıyeri, Eskişehir,Tokat Fındıcak, Karaelmas, Kayalar, Kocaeli, Sakarya, Samsun, Sinop, Tufanbeyli. Henüz Abhaz Dernekleri Federasyonu üyesi değil ama Yozgat Osmaniye sevincim oldu.
Abhazya Cumhuriyeti Geri Dönüş Devlet Bakanlığı/Komitesi bünyesinde çıkarılan baskısı Türkiye’de yapılan “Apsadgiıl Agueysıbjı” gazetesi çalışmaları içerisinde basın payesi verilen birkaç kişiden biri oldum. Yeter mi? Yetmez tabi. Bir müddet Abhaz Haber ve Abhaz Postası Editörlüğü. Hz. İbrahim’i ataşe atan Nemrut’a hizmet olsun diye odun taşıyan katırlar olduğu gibi ateşi söndürmek için su taşıyan karıncalar var. Artık Sakarya’dayım. İstanbul 4 yıl önce geride kaldı. Dedim ya. Bizim ki karınca misali.
0 Yorum